De sportschool is een fenomeen van deze tijd. In het recente verleden werkte men meer met de handen en verbruikte daarbij de nodige energie. Een arbeidsanalyse onder bezoekers aan de sportschool zal waarschijnlijk aantonen dat de meesten zittend dan wel licht lichamelijk werk verrichten. Waarom zou je ook, als je de hele dag met straatklinkers of metselstenen loopt te sjouwen, ’s avonds nog als een idioot aan oud ijzer gaan trekken? Waarom je suf trappen op een spinfiets als je post rondbrengt door weer en vooral tegenwind.
Zelf ga ik met sombere regelmaat naar de sportschool om te spinnen of te bodypumpen. Niet alleen voor de broodnodige beweging, maar ook voor de gezelligheid. Een beetje slap kletsen met medemasochisten. De meeste activiteiten op een sportschool zijn eigenlijk te dom voor woorden: een beetje rukken en trekken aan stangen en staven, fietsen, roeien en loopbewegingen maken, het liefst zo snel mogelijk om niet vooruit te komen; het gaat nergens over.
Niet dat het veel beter gaat als je buiten een rondje loopt of fietst, dan kom je ook weer terug bij het begin en ben je ook niets opgeschoten. Kijk, een bal- of vechtsport heeft soms nog wel iets. Iemand een rotschop verkopen of zo, dat kan lekker opluchten. Maar ach, het blijft een redelijk nutteloze bedoening. Neem nu bijvoorbeeld tennis. Ooit heeft iemand tennis omschreven als een spelletje met zo weinig mogelijk regels voor elitaire, welgestelde mensen op een veldje van gemalen dakpannen, met een te slap gespannen netje. Dit zou ik niet durven beweren, zeker niet omdat ik jarenlang zelf geprobeerd heb te tennissen. Het is overigens bij proberen gebleven. De tennisleraar vond, om begrijpelijke redenen, wel dat ik vorderingen maakte, maar de enige, die echt vorderingen maakte, was hij en dan bedoel ik nu die andere betekenis van het woord.
De scène ‘The English Game’ van Jiskefet http://youtu.be/6AOqSj8HJl4 geeft, mijns inziens, precies aan wat de zin van de meeste sporten is: geen dus. Maar wat te denken van spinnen? De definitie van spinnen is: je helemaal wezenloos trappen op een stilstaande fiets zonder een centimeter vooruit te komen, onder begeleiding van snoeiharde muziek en een instructeur die meestal maar een paar klanken uitstoot: ‘harder!’, ‘zwaarder!’ en ‘sneller!’.
En dan dat meezingen van de instructeurs… Ik kan je vertellen dat de sirene op de rots van Lorelei er niets bij is. Niet om aan te horen. Het geeft wel aan dat ze enthousiast zijn en daar gaat het om.
Zo nu snel naar huis voor een lekker glaasje wijn, dat heb ik wel verdiend…
