Je zou denken dat topbestuurders in het bedrijfsleven en overheden, redelijk intelligent moeten zijn. Ik heb daar regelmatig mijn twijfels over. Neem nu als voorbeeld dat gevalletje van Minister Opstelten en zijn staatssecretaris. Ze waren een bonnetje kwijt geraakt. Alle insiders waren op hoogte van het bedrag op het betreffende bonnetje, behalve de twee halve zolen die een potje stonden te liegen voor de tweede kamer. En dat is een politieke doodzonde, dus konden ze vertrekken. Het was zo verschrikkelijk stom. Zo dom. Met alle respect, hoe zijn die gasten zo hoog geklommen op de maatschappelijke ladder? Overigens kostte het opzoeken van het betreffende bonnetje ons als burger vijftigduizend euro. Dit getuigt ook niet van veel aanwezig gezond verstand op het ministerie.

Neem bankbeambten: vijftig jaar geleden waren bankdirecteuren en bankemployés asensuele mannetjes die thuis braaf hun pantoffels aantrokken. Nu proberen ze ons wijs te maken dat zonder hun aanwezigheid de wereld zou vergaan. Geestverwanten verkondigen dan ook te pas en te onpas dat deze genieën behouden moeten blijven voor Nederland. Zelf vinden ze hun absurde salarissen en belachelijke bonussen dan ook volledig terecht. Waren ze maar opgerot. Wat voor bijdrage hebben deze ‘geniale’ bestuurders op de beslissende kritieke momenten geleverd? Helemaal niets, nada, nothing, rien, zero. Nu weer die malloten bij de ABN Amro bank. Blijkbaar is er geen enkel empathie bij deze bestuurders aanwezig. En dat moet toch het eerste vereiste zijn bij bestuurders. Overal in de wereld waren en zijn deze genieën in de weer. We zien het allemaal en maken het nog steeds mee.

Veel verdieners in dienst van een bedrijf schermen vaak met het feit dat ze een enorme verantwoordelijkheid dragen. Rot op zeg, wat is dat voor een argument?
Verantwoordelijkheid is een relatief begrip. Als een cassière een kas tekort heeft wordt ze daar direct op aangesproken en komt het meer voor, dan vliegt ze de laan uit. Maar, als een met zichzelf ingenomen kwal (en er zijn heel veel kwallen) een groot bedrijf te gronde richt, zwaait hij af met een vorstelijk bedrag. Voorbeelden te over. Rijkman Groenink, van de ABN Amro en Fred Goodwin RBS (geen Sir meer) vertrokken met bedragen van tientallen miljoenen euro’s of een pensioen van meer dan 700.000 pond per jaar. Waarom houden die kerels de eer niet aan zichzelf als lichtend voorbeeld voor al die aankomende zogenaamde talenten die met geld van een ander gokken. Waarom leveren ze hun volledige kapitaal niet in en eten de rest van hun leven van de voedselbank of nemen een voorbeeld aan sommige Japanse zakenlieden.

Soms bekruipt me het enge idee dat ze echt hyperintelligent zijn en het gewone domme volk op grote schaal manipuleren. Dat alles hen is geleerd op elitaire privé instituten. Ze maakten ons verslaaft aan geld zoals drugshandelaren hun clientèle. Daar zijn wij zelf ook schuldig aan. Dat is heel, heel dom. De gemiddelde Nederlander verdient echter geen mega salaris. Wij worden geacht dom te zijn.