De geopoliticus

Als ik het kantoor van de heer Hilterman betreed, valt mij direct de grote wereldkaart aan de muur en de enorme globe in de hoek van het vertrek op.
Mr. Dr. Ir. Hilterman, de geopoliticus bij uitstek, zit achter zijn imposante bureau en gebaart mij om tegenover hem plaats te nemen.

“U komt hoogstwaarschijnlijk vragen naar mijn mening over de huidige wereldsituatie neem ik aan.”
Ik knik instemmend.
“Tja, het is mij wel duidelijk, dit zat er al een tijdje aan te komen.”
“Wat bedoelt u?”, vraag ik.
De geopoliticus gaat er eens goed voor zitten.
“Luister, Poetin heeft Europa jaren lang voorzien van relatief goedkoop gas, olie en kolen. En energie is als bloed in onze aderen. Van levensbelang voor onze economieën en welvaart. Door middel van enorme pijpleidingen liggen we al jaren als een zieke patiënt aan het lachgas. De lage prijs voor het brandstoffen stimuleerde Europa niet om te bezuinigen of sneller met alternatieven te komen. Zo slim was Poetin wel. En ondertussen deed hij vreselijke dingen die niet voldeden aan onze zogenaamde westerse normen en waarden. Europa zweeg in letterlijk alle talen, maar ja, we hebben eenmaal energie nodig.”

“Uit China komt ongelooflijk veel troep die we niet nodig hebben, maar ook, en dat is ernstiger; basisbehoeften zoals medicijnen en kleine essentiële onderdelen die onmisbaar zijn in onze hightech industrieën. Geen schroefjes of boutjes? Geen hoogwaardig in Europa geproduceerd product. In Taiwan vindt tachtig procent van de productie van chips plaats. Dat is weleens waar geen China, maar voor hoelang nog?”

“Dat alles omdat het in Verweggistan een paar rottige centen goedkoper geproduceerd wordt. Terwijl wij in een van de rijkste werelddelen leven, proberen we de rest van de wereld uit te wringen. De Chinese overheid investeerde enorme bedragen om cruciale productielijnen op te zetten en om invloed te krijgen in strategische plaatsen in Zuid Europa. Europa laat de vrije markt zijn werk doen. Lekker hoor die globalisering. Een kleine groep wordt stinkend rijk of nog rijker en de rest van de bevolking betaald vroeg of laat de gepeperde rekening. Je kunt dus zeggen dat we in Europa zelfvoldaan in slaap zijn gewiegd. Met links en rechts in de polsen een infuus; links energie uit Rusland en rechts essentiële producten uit China.”

“Terwijl in veel Europese landen de democratie onder druk staat, vinden en stimuleren wij, dat elk land democratisch bestuurd moet worden. Nou, we hebben gezien wat dit opleverde in Afghanistan, Irak en die zogenaamde Arabische lente in Noord Afrika. Honderdduizenden doden en miljoenen vluchtelingen richting Europa. Arrogantie ten top. Poetin moet zich een krul in zijn staart hebben gelachen en stookte de boel nog extra op. Hij gebruikte extreem geweld in Tsjetsjenië en Syrië. Nauwelijks protesten uit het westen. En China kijkt en leert zijn lessen. Elimineert hier en daar wat minderheden en wacht af hoe het afloopt met Oekraïne. Rusland Oekraïne? Wij Taiwan misschien?”

“Terwijl dit allemaal in de wereld speelt en miljarden mensen bezig zijn om hun basisbehoeften te bemachtigen, maken wij ons belachelijk druk om zaken die niet van levensbelang zijn. Zwarte piet, LHBT’ers, WOKE, WOKE, WOKE. Elke avond geven we een platform in een talkshow aan idioten om hun ideeën te ventileren. Dus niet alleen komt de druk van buiten af, maar een kleine extreme groeperingen leggen ons hun wil op. Wij leven in het puntje van de Maslow piramide en zien niet dat de basis van die zelfde piramide “onze vrije Europese levenswijze ” onder druk staat en verbrokkeld. De enige manier om de zaak te redden is, dat wij ons als een Vrije Europanen gedragen. Dat is de situatie meneer Hagel en niet anders.”

Verbijsterd kijk ik Hilterman aan. “Bedankt voor het interview…”, mompel ik nauwelijks hoorbaar.

Als ik buiten ben zoek ik direct een bruine kroeg op, neem plaats aan de bar en schreeuw zwaar gefrustreerd en luid: “EEN RONDJE VOOR DE HELE ZAAK!!!“
“Zozo, meneer doet niet minder”, zegt de barman, niet opkijkend terwijl hij glazen spoelt.

Ik kom tot rust en kijk om mij heen, ik ben de enige aanwezige.