Schitterend, ronduit schitterend is het kantoor van de heer C. Bus ingericht. Ik sta voor een kleurrijk impressionistisch schilderij en kan mijn ogen niet geloven. Is dit een Monet? Met een innemende glimlach komt de heer Bus zijn kantoor binnen. ‘Een goedemorgen, meneer Hagel, aangenaam kennis met u te maken. Ik zie dat u mijn Franse meester al heeft ontdekt.’
‘Is het een echte Monet, meneer Bus?’, vraag ik met ontzag in mijn stem.
Bus knikt. ‘Jazeker, maar gaat u toch zitten.’
Timide neem ik plaats in een design fauteuil.
Bus kijkt me vragend aan. ‘Waar gaan wij het over hebben Hagel?’
‘Ahum, meneer Bus, u bent voorzitter van de raad van bestuur van de vereniging charitatieve instellingen. Zoals u weet is er nog al wat kritiek op de salarissen van de topfunctionarissen van deze verenigingen. Gaat u daar in de nabije toekomst wat aan veranderen?’
Bus knikt. ‘Jazeker, het stuit mij al jaren tegen de borst dat sommige directeuren meer verdienen dan ik. Tenslotte ben ik hun voorzitter, laat daar geen onduidelijkheid over bestaan. Ik heb dan ook een voorstel ingediend om de salarissen meer in lijn te brengen met de huidige situatie.’
‘Wat houdt dit in, meneer?’
‘Dit houdt in dat ik – met terugwerkende kracht vanaf 1 januari 2000 – het meeste ga verdienen.’
‘Begrijp ik nu dat de bezoldiging van al deze mensen naar beneden wordt bijgesteld, meneer?’
‘Nee, mijn salaris gaat omhoog.’
Ik ben met stomheid geslagen, door zoveel genialiteit.
‘Hoe bent u voorzitter van deze vereniging geworden, meneer Bus?’
‘Dat is een lang verhaal, Hagel. In het verre verleden heb ik nogal al wat succes behaald met acties die landelijk en zelf mondiaal hebben bij gedragen aan het verzachten van heel veel leed.’
‘Waar moet ik aan denken, meneer?’
Bus gaat er eens goed voor zitten.
‘In 1985 ben ik bijvoorbeeld medeverantwoordelijk geweest voor de wereldwijde actie genaamd “Aids for Africa”. En we weten natuurlijk allemaal nog wel hoe groot dat succes was en nog is, nietwaar?’
‘U bedoelt Aid for Africa, mag ik hopen?’
‘Ja, dat zeg ik. Daarna heb ik de bekende actie “Verdeel al uw geld onder de armen” opgestart.’ Ik knik. Ja, ook die inzamelingsactie kan ik me nog wel herinneren.
‘Heeft deze actie veel geld in het laatje gebracht, meneer Bus?’
Bus kijkt met een schuin oog naar de Monet aan de muur. ‘Dat mag u wel zeggen, Hagel, dát mag u wel zeggen… ’