Eind oktober drong het tot hem door, daar in het zonnige zuiden
Het was bijna december, hij hoorde de klokken alweer luiden.
Het hele jaar had hij op zijn luie krent in de zon gezeten en gelegen
Heerlijk warm, dat Spaanse klimaat is echt een zegen.

Maar november en begin december was echter aanpoten geblazen.
Dan kreeg je zeker weten, gedonder in de glazen.
Zijn baas wil sinds mensenheugenis zijn verjaardag vieren
In het hoge noorden, waar het altijd waait door alle spleten en kieren.

Geschenken geven aan mensen die echt, maar dan ook echt, alles al bezaten.
Verdorie, waarom kon zijn baas hem nu niet met rust laten.
Zijn persoon, lekker laten zitten in de warme najaarszon
In Spanje, in Madrid op zijn drie hoog, op het zuiden gelegen achterbalkon.

Nee hoor, hij moest er zo nodig op uit, door nacht en ontij.
En daar kwam dan ook nog eens die vreselijke zeereis bij.
Daar begreep hij verdorie al helemaal niets van.
Voor een prikkie vlieg je van hier naar Timboektoe en terug via Verweggistan

Waarom meer dan een week varen op zo’n suffe oude schuit.
Waarom weer het zogenaamde zeegat uit.
Hij schudde zijn hoofd, hij zou het wel nooit begrijpen.
Langzaam maar zeker begon er in zijn brein een duister plan te rijpen.

Op een zonnige, maar toch sombere middag in Madrid schreef hij meerdere brieven.
Nee, dit zou de Sint, dat wist hij nu al, niet gerieven.
De eerste brief was geadresseerd aan de Nederlandse justitie.
Meestal namen deze van de meest gruwelijke misdaden geen enkele notie.

Maar deze keer gaf hij zich zelf een gerede kans dat ze in zouden grijpen.
Van dit soort anonieme brieven zaten ze hem echt te knijpen.
De tweede brief was bestemd voor de “Bond tegen seksueel misbruik van kinderen”
Ja, misschien dat deze vereniging verdere Sinterklaasvieringen konden verhinderen.

Zodat hij kon blijven liggen in de warme najaarszon
In Spanje, in Madrid, drie hoog op zijn op het zuiden gelegen achterbalkon
Hierna schreef hij nog wat opruiende geschriften naar wat etnische minderheden.
Ziezo, hij wist het nu zeker, de Sinterklaasviering behoorde spoedig tot het verleden.

2 november voeren ze de haven van Madrid uit en werd de steven noordwaarts gericht.
Op zich een hele prestatie als je weet dat Madrid niet aan de kust ligt
Piet stond zoals gebruikelijk aan de reling over te geven.
‘Ik wil dood’, dacht hij herhaaldelijk, maar nee, deze keer zou hij het ook wel overleven.

Ze kwamen in een fikse storm terecht in de Golf van Biskaje.
Hij dacht en kreunde vele malen ‘mijn god, we gaan met z’n allen naar de haaien.’
Nooit meer op zijn luie krent in de warme najaarszon.
In Spanje, in Madrid, drie hoog op mijn, op het zuiden gelegen achterbalkon.

Maar net toen hij dacht, dat hij zijn laatste gal gespuugd had.
Zag hij aan de horizon de contouren van een Hollands fregat.
Zijn humeur en het weer klaarden zienderogen op.
Grijnzend zag hij het oorlogsvaartuig naderen door het ruime sop.

Een rookpluim uit een der kanonslopen, een luide knal en opspattend water voor de boeg.
Justitie had zijn brief ontvangen, haha, hij wist genoeg.
Al spoedig was het schip door mariniers geënterd en geheel overhoop gehaald.
De hele lading werd geconfisqueerd en door de bemanning stevig gebaald.

Sinterklaas werd door 2 mannen, gestoken in zwarte kleding, flink verhoord.
‘Waar is de stuff, waar is het spul, zeg nu waar het verborgen is, aan boord.’
De sint kreunde van de pijn, want bij het verhoor werd flink geslagen.
En steeds maar weer diezelfde vragen, vragen en vragen

Toen na dagen van onderzoek er door de marine niets werd gevonden,
Maakten de mariniers zich uit de voeten, zo snel ze konden.

Uiteindelijk kwam de sint na een zeer slechte vaart in de haven van Maastricht aan
Normaal zag hij op de kade vele duizenden kinderen en hun ouders staan.
Maar deze keer was het anders, de ouders hadden hun kinderen thuis gelaten
En spandoeken meegenomen, ze schreeuwden en brulden, ze schenen hem te haten.

Piet lachte in zijn vuistje, zou het dan deze keer lukken de sint te ontmoedigen?
Zou het dan deze keer lukken het einde van de vieringen te bespoedigen?
Dan kon hij lekker blijven liggen in de najaarszon
In Spanje, in Madrid, drie hoog op zijn op het zuiden gelegen achterbalkon.

Duidelijk was te lezen wat er op de spandoeken was geschreven.
Er stond inhoudelijk overal het zelfde, het was allemaal om het even.
‘Vuile pedo, vieze oude vent, blijf met je poten van onze kinderen af!
Als je van die schuit af komt, zullen we je slaan … met je eigen staf.’

De goedheiligman wist na zijn eerste schrik zijn kalmte te bewaren
En bracht na uren overleg met de grootste heethoofden de massa tot bedaren
Nee, hij was geen vriend van Van het Reve, wie had zo iets nu toch geschreven.
Was hij al niet gedurende honderden jaren een echte kindervrind???
Was hij niet al die tijd juist kleine kinderen goed gezind?

De sint begon paranoïde om zich heen te kijken of hij soms een camera kon ontdekken.
Toen barstte hij in een homerische lachbui uit, ter plekke.
De goede man was wat van de schrik bekomen.
Het begon bij hem te dagen, dat hij flink in het ootje werd genomen.

Maar toen de sint begon aan het dagelijks vullen van laarzen, schoenen en ander soort paren
Wist hij dat de problemen pas begonnen en dat deze niet over waren.

Overal waar de Sint verscheen, stond er wel een actiegroep paraat
Bij de intocht in Eindhoven werd hij bijna gelyncht op straat
Een groep fanatieke moslims probeerde al zijn medewerkers te “bevrijden”.
Want, waren zij niet van Moorse afkomst en moesten zij niet de islam belijden?

In Breda was het al niet veel beter, daar stonden Surinamers te demonstreren
Om zich tegen onderdrukking van de zwarte medemens te keren.
Sint bleef bij al deze ellende ijzig kalm, alleen begon zijn rechter ooglid wat te trekken.
Piet echter, maar dat viel geheel niet op, trok nu nog alleen maar rare bekken.

De brieven hadden hun uitwerking op de Nederlandse samenleving niet gemist
Alleen de Sint had over de verjaardag viering nog steeds niet negatief beslist.
Zodat hij kon blijven liggen in de warme najaarszon
In Spanje, in Madrid, drie hoog op zijn op het zuiden gelegen balkon

Uiteindelijk kon Piet, geheel gefrustreerd, het zwijgen niet meer bewaren.
En moest hij huilend alles aan de sint verklaren
De goedheiligman luisterde verbijsterd naar het gehele relaas.
En sprak toen bedaard de volgende woorden tot zijn pieterbaas

‘Goes, Vlissingen Delft
Gouda, Veere, Dokkum, met je kop door de helft.
Jongen, hoe is dit mogelijk, dit is toch volledig van de zotte
Je bent ontslagen zak, je kunt wat mij betreft direct oprotten’

Zelfs het arbeidsbureau in Nederland gaf direct toestemming tot ontslag
Zelfs zij vonden dat dit toch echt niet kan en mag.
Piet moet nu hard werken en dit gedurende het gehele jaar
Om vijf uur in de morgen staat hij op en nooit is hij voor zessen klaar.

En dat nog wel in Spanje,
Waar hij nu nooit meer in het warme najaarszonnetje zit
In Madrid, drie hoog op zijn op het zuiden gelegen achterbalkon.