Leegstand BV

Voorzichtig parkeer ik mijn auto naast een peperduur exemplaar van een exclusief merk. Het is de enige auto in deze immens grote parkeergarage. De luxe uitgevoerde centrale hal ligt er verlaten bij. Bij de liften geeft een donkerblauwe naamplaat met een gouden letter aan, dat ik op de 10de étage moet zijn. ‘Kijk, daar staat het,’ mompel ik  

PROJECTONTWIKKELAAR  LEEGSTAND BV

Begeleid door een zacht getingel arriveert de lift. Ik stap in, druk op een knopje. De deuren sluiten en de lift zet zich geruisloos in beweging. De cijfers op de display tellen tot tien en de liftdeuren gaan open. De heer L. Stand staat mij op te wachten. ‘Meneer Hagel, mag ik aannemen?’  ‘Ja zeker, dat ben ik. Dank dat u mij wilt ontvangen voor een interview.’ ‘Natuurlijk, dat is deel van mijn werk als sociaalbewogen projectontwikkelaar, nietwaar?, is zijn antwoord. Ik knik instemmend. ‘Loopt u mee, meneer Hagel?’  Zwijgend loop ik achter hem aan, door eindeloos lijkende gangen. Onze voetstappen klinken hol. De heer Stand houdt een deur voor mij open en ik betreed zijn kantoor.Geheel in stijl met het lege gebouw is de inrichting van het kantoor. Behalve een enorm bureau met bijbehorende fauteuils staan er twee grote kasten, alle in Art Deco-stijl. De heer Stand neemt plaats achter zijn bureau en gebaart mij tegenover hem plaats te nemen.

‘Meneer Hagel, u komt mij interviewen over het hoge niveau van leegstand van kantoren, neem ik aan?’
Ik knik instemmend. ‘Inderdaad, mijn vraag aan u is dan ook: hoe heeft het zover kunnen komen?  En wat kan er aan gedaan worden?’

‘Ja, hoe heeft het zover kunnen komen?’ De heer Stand gaat er eens goed voor zitten. ‘Luister, wat ik nu ga zeggen zal u in eerste instantie verbazen. Misschien zelfs shockeren.’
Hij buigt enigszins naar voren en plaatst zijn vingers tegen elkaar, alsof hij mij iets vertrouwelijks wil toefluisteren.
‘Kijk, u moet weten dat de mensheid – dit geldt zeker voor mannen – wordt  gedreven door slechts één motief en dat is SEX.’ Bij het woord SEX verheft hij zijn stem en richt zijn lichaam ietwat op, dit om zijn woorden meer kracht bij te zetten.
‘Sex ? Wat krijgen we nu?, zult u zich misschien afvragen.’

‘Ik zal het u in het kort proberen uit te leggen. Bij een bezoek aan een dierentuin is het u misschien wel eens opgevallen, dat bij bijna alle dieren een dominant oftewel het machtigste mannetje de meeste en mooiste vrouwtjes bezit. Dit geldt natuurlijk ook voor het menselijke ras. Daar zult u het denkelijk wel mee eens zijn. Het is blijkbaar zo, dat als je machtig bent of macht uitstraalt veel vrouwen je aantrekkelijk vinden. Heeft u wel eens een oude, lelijke, maar wel machtige man met een oude lelijke vrouw gezien? Ik niet. In verreweg de meeste gevallen wordt hij geëscorteerd door een mooie vrouw van zeker 20 jaar jonger. Er is dus duidelijk een causaal verband tussen macht en sex.’

Mijn mond valt open, ik sta perplex over zoveel waarheid, in slechts enkele zinnen samengevat. ‘Wat is de relatie, meneer Stand, met het onderwerp van ons gesprek?’  Meneer Stand staart mij indringend aan. ‘Geduld, meneer Hagel, ik zal het u uitleggen. Neem nu dit lege kantoorgebouw.’ Dit zeggende maakt hij een groots gebaar met zijn armen. ‘Weet u dat het gehele gebouw een oppervlakte heeft van 80.000 m2? Voor een jaar geleden was hier het ministerie van Justitie gevestigd. Het gebouw stamt uit de eind jaren ’80 van de vorige eeuw en voldoet nog redelijk aan de eisen die heden ten dage aan een kantoor gesteld worden. Waarom dan verhuizen?, zult u vragen. Het antwoord is simpel: het huurcontract liep af.’

De heer Stand staat op, loopt naar het raam en staart naar het nieuwe gebouw van de ministeries van Justitie en Binnenlandse Zaken (JuBi). Een enorme kantoortoren van 120.000 m2 oppervlakte, op nog geen 200 meter afstand.
‘Goed’, vervolgt hij zijn verhaal en neemt weer plaats achter zijn bureau, ‘drie jaar geleden neemt een topambtenaren van Justitie contact met mij op om te bemiddelen aangaande het nieuwe huurcontract voor dit gebouw. Eigenlijk waren de huureisen niet onredelijk en volgens mij hadden ze er ook wel uit kunnen komen en renoveren was ook een mogelijke oplossing geweest. Maar ik vond het geen sexy oplossing en ik schoot daar persoonlijk ook niet veel mee op. Neen, het moest anders, dynamischer vooral. Een super modern en milieuvriendelijk nieuw ministerie moest er komen. Ik stelde dit voor aan de betrokken topambtenaren van justitie en die waren direct enthousiast, dat begrijp je natuurlijk wel. Ze kregen er – excusez le mot – bij wijze van spreken een stijve plasser van.’ Om kort te gaan’, gaat de heer Stand verder, ‘de berekeningen voor een concurrerende en sluitende exploitatie van een nieuw te bouwen ministerie van VROM waren snel gemaakt. Ik was tenslotte op de hoogte van alle ‘ins en outs’ van beide partijen.’ De heer Stand  barst in een homerische lachbui uit. Ik knik instemmend. ’U knikt ja, maar ik zie aan uw ogen dat u er niets van snapt’, zegt de heer Stand met een grijns op zijn gezicht. ‘Deze ambtenaren en bestuurders vonden zichzelf super machtig en belangrijk. Wie kan en mag er nu beslissingen nemen over zoveel geld? Alleen maar machtige mannen toch? En wat krijgen machtige mannen?  Juist: aandacht van vrouwen en dus…. sex’.

‘Het enige probleem was de grondprijs van de gemeente. Ik weet dat ze in het verleden veel grondposities hadden verworven. Bij deze aankopen heb ik bemiddeld en ik kan je zeggen dat de plaatselijke overheid niet voor een dubbeltje op de eerste rang zat en zit. En dat is zachtjes uitgedrukt.’ Weer barst hij in een bulderende lachbui uit. Als hij enigszins tot bedaren is gekomen gaat hij verder. ‘De betreffende ambtenaren vonden zichzelf enorm slim en uiteraard zeer belangrijk. Tja, tot voor een jaar of twee geleden kwamen die mannen er goed mee weg en hadden een groot aanzien bij de gemeentebesturen en collega’s. Onaantastbaar voelden ze zich, zij verdienden het geld voor de gemeente, de rest was klootjesvolk. Kritiek was onbespreekbaar. Machtig waren ze. En wat krijgen machtige mannen?  Juist: aandacht van vrouwen en dus hebben we het weer over …. sex.’

‘Maar tijden kunnen veranderen, dat weet heel Nederland nu wel.Ik ben gaan onderhandelen met die snelle jongens van grondzaken. Van enige arrogantie was toen geen sprake meer; seksloze tuinkabouters waren het geworden. Wat wil je met een grondexploitatie die vele miljoenen verlies oplevert en waar deze lieden verantwoordelijk voor waren en zijn.De benodigde grond voor het nieuwe ministerie heb ik voor de helft van de oorspronkelijke aanschafwaarde van de gemeente gekocht en aan een bevriende projectontwikkelaar doorgeleverd. Ik kan wel zeggen dat ik er niet bij ingeschoten ben. Ja, jongen, dat is zaken doen. Dit is MACHT met kapitalen geschreven. Nu, je ziet het resultaat.’ Meneer Stand wijst met een robuust gebaar naar het kolossale gebouw van staal en glas op steenworp afstand.

Ik schraap mijn keel. ‘Ahum, meneer Stand, maar wat gebeurt er nu met dit kantoorgebouw?’
‘Wat gebeurt er nu met dit gebouw, vraagt u mij? Voorlopig niets, denk ik zo. Deze  80.000 m2 zijn moeilijk te verhuren. Naar mijn informatie staat het nog voor tien miljoen euro op de balans van het pensioenfonds. Uiteindelijk zullen ze het wel moeten afwaarderen naar de kale grondprijs, maar ja die is ook al gehalveerd. Een saillant detail is – en dat is wel even leuk om te vertellen – dat de betreffende ambtenaren van zowel Justitie als binnelandsezaken en van de gemeente, allen zijn aangesloten bij het financieel hard getroffen pensioenfonds. Van je leden moet je het maar hebben, zullen we maar zeggen.’ Brullend van de lach slaat de heer Stand met zijn handen op het Art Deco-bureau.Hij veegt de tranen uit zijn ogen en vervolgt zijn verhaal. ‘Uiteraard schets ik nu een van de vele gevallen. En in bijna al die gevallen gaat het over op macht beluste mannen, die beslissingen nemen over heel veel geld dat niet van hun is. En u weet het, macht is sexy. De oplossing voor deze problemen is al even simpel als doeltreffend: castreer onmiddellijk alle ambtenaren, bestuursleden en politici met bevoegdheden die groter zijn dan hun geslachtsdeel.’ Bij deze woorden is hij rechtop achter zijn bureau gaan staan en zegt nu met overslaande stem: ‘...Laat een kaste van castraten ons land leiden…

Hij gaat weer zitten. ‘Ja, meneer Hagel, die vroegere Chinese en Arabische vorsten waren zo dom nog niet.’ Weer barst hij in lachen uit. ‘En wat die oplossingen voor de huidige problemen betreft, meneer Nagel, met een beetje aanpassing is die oude bijbelspreuk zo slecht nog niet, u weet wel… Van stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren. Dit geldt zeker voor leegstaande kantoren, na verloop van tijd storten ze vanzelf ineen.’
De heer Stand vindt zichzelf zeer gevat en giert het uit. Bij het verlaten van het kantoor zie ik in een oogopslag de naamplaat op het Art Deco- bureau staan:

Dhr.  L.E.E.G. Stand  –  Algemeen directeur