Zelfverzekerd neemt de heer M.I.S. Manager het woord.
“U wilt mij interviewen, meneer Hagel? Het gaat zeker over mijn verkiezing tot Manager van het jaar 2012, althans dat neem ik aan?”
“Ja zeker, meneer. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik nogal onder de indruk ben van uw C.V. ”
“Ja, meneer Hagel, ik mag met trots zeggen dat er maar weinig bestuurders zijn met een dergelijke lijst aan bewezen diensten voor het bedrijfsleven en openbaar bestuur. ”
Vluchtig kijk ik naar de C.V. van de heer M.I.S. Manager.
“U hebt als algemeen directeur nog gewerkt bij het RSV, het Rijn Schelde Verolme Concern?”
“Ja zeker, mooie tijd, die zeventiger jaren. Ik heb me toen persoonlijk ingezet voor het beroemde Kolengraafmachine project. Tja, de toenmalige overheid heeft ons destijds in de steek gelaten en het bedrijf is uiteindelijk ontmanteld.”
“In de steek gelaten meneer? Volgens mijn informatie heeft het bedrijf ruim 2,5 miljard gulden subsidie gekregen. ”
Manager negeert mijn opmerking volledig.
Na een pijnlijke stilte, vervolg ik mijn interview.
“U bent ook nog een tijdje voorzitter geweest van de Raad van Bestuur bij Laurus, klopt dat?” Manager knikt.
“Inderdaad, een mooi bedrijf was Laurus. Ik ben – en dat zeg ik met trots- de architect geweest voor de fusies van de verschillende supermarktketens. Op het hoogtepunt van mijn macht hadden we 2200 supermarkten in ons bezit. Dat het faliekant verkeerd uitpakte, tja zulke dingen gebeuren, niet waar?”
“Natuurlijk, foutje bedankt”, mompel ik.
Wederom negeert Manager mijn opmerking.
“Hierna hebt u functies bekleed bij woningbouw vereniging Woonbron uit Rotterdam, lees ik hier, als adviseur bij de aanschaf van het ss- Rotterdam, goed voor een verlies van 220 miljoen en bij de woningbouwvereniging Vestia, goed voor twee miljard euro verlies. Voorwaar geen geringe prestaties meneer. ”
“Kijk, meneer Hagel, ik maak en maakte geen fouten. We hadden gewoon wat pech, factoren zoals het slechte economische klimaat, wisseling directie en imagoproblemen. Daar kan je als directie of lid van de raad van bestuur niet zo veel aan doen.”
“Natuurlijk”, mompel ik. “Verder lees ik dat u bij de volgende projecten een beslissende rol heeft vervuld; Aanleg Betuwelijn, Noord-Zuid lijn, metro Amsterdam, Haagse tramtunnel, Zuiderzee lijn, aanschaf hogesnelheidstrein en bij diverse gemeenten bij de aanschaf van bouwgronden.”
“Inderdaad een indrukwekkende lijst al zeg ik het zelf”, beaamt Manager. “Maar nu doe ik het wat kalmer aan meneer Hagel, ik ben tenslotte ook geen twintig meer.”
“pffffftt, gelukkig maar…”, verzucht ik.
Even pauzeer ik om dit alles tot me door te laten dringen.
“U bent nu algemeen directeur van deze zorginstelling. Wat zijn uw plannen meneer Manager?”
Manager neemt een ontspannen houding aan.
“Luister, meneer Hagel, als nieuwe directeur is het belangrijk om het vertrouwen van het bestaande management te winnen. Ik heb dan ook direct na mijn aanstelling hun salaris met 50% verhoogd – ook het mijne overigens – en het management apparaat met 10 man c.q. vrouw uitgebreid. Om deze noodzakelijke kosten te financieren heb ik flink moeten besparen op de verpleging en facilitaire dienstverlening.”
“Hoe hebt u dat gedaan meneer ?”, vraag ik.
“Een goede vraag en ik zal deze beantwoorden.”
Manager pakt een dik boekwerk aan paperassen uit een la en gooit het op zijn bureau. “Hiermee, meneer Hagel, hiermee. Ik heb via een Europese aanbesteding de hele zorgsector in dit bedrijf op de openbare markt gezet. Ja, Ik moet zeggen dat die Europese aanbestedingen – in elke sector van het bedrijfsleven trouwens- een zegen is voor de papiermolen industrie en dus ook een zegen voor het management. Hierdoor was het mogelijk de aanname van 10 nieuwe medewerkers op de afdeling management te verklaren bij onze raad van bestuur, die trouwens ook voor 100% uit managers bestaat, maar dit terzijde. Uit ervaring opgedaan bij diverse, al eerder genoemde bedrijven waar ik werkzaam was, en in het bijzonder mijn bemoeienissen met de aanbesteding van de hoge snelheidstrein Fyra wist ik dat er besparingen te behalen zijn bij een Europese aanbesteding. En laten we eerlijk zijn.”
Manager spreidt nu zijn armen wijd uit.
“We wonen tenslotte in Europa. Persoonlijk heb ik aan het zeer betrouwbare vertaalbureau – dat mij ook zo goed geholpen heeft bij het vertalen van de contracten omtrent de Fyra – opdracht gegeven voor de vertaling van de specificaties van de zorgverlening.
Het resultaat was er dan ook naar, moet ik zeggen. We hebben een kosten besparing van wel 60% kunnen behalen.”
“Hoe is dit nu mogelijk meneer???“
Mijn mond valt open.
“U moet weten meneer Hagel, dat het EHR enorm is?”
“EHR meneer? Wat is dat?”
“The Europe Human Resource meneer Hagel… de Europese Arbeidsbron, Hagel. Zo hebben we nu hier in deze zorginstelling; verplegers uit het voormalige Joegoslavië – nou die weten van wanten hoor- Roemeense schoonmakers uit het Rodopi Gebergte een provincie uit Bulgarije en … en niet te vergeten – Top off the Bill – ‘de macelari în’ elite chirurgen uit Roemenië.”
“Ik begrijp het meneer… Maar wat vinden uw patiënten hiervan, ze kunnen toch niet communiceren met uw verplegers en doctoren.”
“Patiënten, meneer Hagel, patiënten, wat hebben die daar mee te maken??? Ik run een bedrijf, geen sociale werkplaats!“
Na research kwam ik tot de ontdekking dat de vertaling van “macelari în” Roemeens is voor slager c.q. slachter.