De deur staat open en na drie keer te hebben aangebeld neem ik de vrijheid en ga naar binnen. Bij het betreden van de muziekstudio klinken de tonen van het Wilhelmus luid en duidelijk. Direct zie ik ‘De Oranje muzikant’ zitten achter een Keyboard. Zijn grote grijze weelderige haardos steekt fel af tegen zijn oranje gewaad. Helmus merkt mij meteen op en wenkt me vriendelijk lachend verder.
“He Hagel, fijn dat je er bent jongen. Ik heb zo juist het allernieuwste Koningslied klaar, wil je het horen?” Zonder het antwoord af te wachten zet Helmus het lied in.
De melodie is van die van ‘Hallo meneer de Uil’ en de tekst is zo eenvoudig dat zelfs een allochtoon, zonder cursus inburgering hier geen moeite mee kan hebben.
“Klinkt goed, meneer wanneer kunnen we dit op de radio verwachten?”, vraag ik Helmus.
Direct verstart het gezicht van de oranje muzikant.
“Die klootzakken van de radio boycotten mij, dat komt door de publieke omroepen met dat suffe lied van ene John. En van SBS4 heb ik ook niets dan tegenwerking, Van der Linde met zijn ‘Roddel t/m Leugens Boulevard’, promoot zijn eigen achtelijke liedje, je weet wel – zestien miljoen mensen- , hoe verzint hij het? Bah!”
“Ik pik dit niet meer. Ik heb hier zeeën van tijd inzitten. Dit is het koningsnummer verdomme.” Helmus speelt als een bezetene op zijn keyboard en zingt het lied uit volle borst. Van enige vrolijkheid is geen spoor meer te bekennen. De muzikant staat op en loopt als een getergde tijger heen en weer.
“Wat moet ik doen om dat twee namaak oranje muziekanten van de troon te stoten?!”, schreeuwt hij uit. Plots staat hij stil en geeft een enorme kreet, “JAAAAAAAAA, ik heb het, totale moderne oorlogsvoering, dat is de oplossing!”
Geheel in verwarring aanschouw ik dit tafereel.
“Ik ga tweets sturen. Ik zaag ze indirect de poten onder hun troon vandaan. Ik weet nog wel een rare snijboon, die stuurt wel een haat tweet. Hahahaha ik zal ze leren die klerelijers, mij het koningslied afpakken, ik dacht het niet, wahahahahaha!”
De muzikant draait volledig door en gaat achter zijn keyboard zitten en begint als een bezetene op de toetsen te rammen.

Dan valt er een diepe stilte. Willem staart naar het plafond.

“Geniaal, ik krijg een geniaal idee, DIT WORDT HET KONINGSLIED!”
Ik kan slechts verbijsterd toekijken. “Wat, meneer Helmus wat?” Ik schreeuw het bijna uit.
“DIT!”, schreeuwt Willem. Hij zet de vogeltjes dans in.
“TWEETTE TWEETTE TWEETTE TWEET, TWEETTE TWEET!” (Klik voor de compositie)