Onlangs zag ik een column van een Haagse schrijver waarin hij beschreef, dat wij leven in een tijdperk en land vol van corruptie, perversiteit, ziekten en zinloos geweld. Tja, maar is het ooit beter geweest?
Laat ik eens in de geschiedenisboeken duiken en beginnen met het Romeinse Rijk…
Op het hoogtepunt van dat enorme Rijk, ongeveer 250 jaar na Christus, leefden er vijf- tot zeshonderdduizend mensen in de stad Rome. Af en toe sloeg er een dodelijke besmettelijke ziekte toe en werd dit aantal meer dan gedecimeerd. Gemiddeld werd men niet ouder dan 30 jaar oud. Slavernij was gewoongoed en kwamen deze mensen in opstand, dan werd er gekruisigd dat het een lieve lust was. Niet echt een ideale leefomgeving. De Middeleeuwen speelden zich af op het platteland. Zelf denken was er niet bij, nee, dat deden de adelstand en de kerk wel voor je.  De boeren in die tijd werkten als horigen. Soms kwam er een plunderende bende op visite en nam het laatste restje voedsel mee en als het tegen zat, ook nog je kinderen. Als vrouw werd je gewogen en soms te licht bevonden. En wat nu een ideaal is – te licht bevonden – betekende toen voor menig vrouw het einde. Op de brandstapel ermee. Allemaal bedacht door perverse mannen in de naam van hun God. Nee, dit lijkt me ook niets. Op naar beschaafde tijden dan maar. Naar de tijd van Charles Dickens bijvoorbeeld. Ja, dat was engelachtig, met al die kleine kinderen die aan de tering stierven. De arbeiders werden uitgeperst en de gemiddelde leeftijd kwam niet boven de 45. Het eerste gedeelte van de twintigste eeuw spreekt voor zichzelf, denk ik. Maar waren onze voorgangers op deze aardbol ongelukkiger dan wij? Ik betwijfel het. Het leven werd geleefd. Men werd geboren, groeide op, vree een beetje, hier en daar een feestje en na 30 jaar of iets meer was het einde alweer daar. Men rustte in vrede.

Maar nu 2013: Zoals gezegd, wij leven in een vreselijke tijd. Werkgevers kopen hun arbeiders om met kerstpakketten. De belasting op theaterkaartjes ging een paar jaar geleden met wel 6% omhoog, hoe pervers kan het zijn. Soms slaat een verschrikkelijke griep toe en eist onder bejaarden tientallen doden. De levensomstandigheden zijn voor het menselijk ras nog nooit zo goed geweest.
Maar zijn wij zoveel gelukkiger dan onze voorouders? Ik dacht het niet. Er wordt wat af geklaagd. We worden geboren, groeien beschermd op, genieten onderwijs, vrijen, vieren vakanties en feesten wat af. En dan vijfenzeventig jaar later gaan de meesten van ons aan een welvaartsziekte ten onder. Bah, wat een ellende.